Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
sərgərdan — sif. və zərf <fars.> Yersizyurdsuz, sərsəri, avara. Sərgərdan adam. – Ata ana nazı ilə böyümüş Budaq indi çox şeyə tamarzı qalırdı. O, avara, səfil və sərgərdan həyat sürürdü. Ə. Vəl.. // Başını itirmiş, çıxış yolu tapa bilməyən. Yazıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səfil — sif. və zərf <ər.> Daimi yaşayış yeri olmayan, daimi məşğuliyyəti olmayan, səfalət içərisində yaşayan; avara, sərgərdan, sərsəri, veyil. Səfil adam. Səfil həyat sürmək. Səfil yaşamaq. – <Cavanşir bəy Dilaraya:> Sən o səfil rəssamdan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bisər(ü)pa — f. 1) başsız ayaqsız, başıayağı olmayan; 2) əvvəli və sonu olmayan; 3) m. səfil, sərgərdan, avara … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bikara — <fars. bikarə> 1. sif. dan. Gərəksiz, vecsiz, lazımsız, yararsız, faydasız, pis. Bikara adam. Bikara şey. – Mirzə Həbib cavab verdi ki, xalqın təzə padşahdan zəhləsi gedir. Onu süstrəy və bikara bilirlər. M. F. A.. 2. zərf Avara, səfil,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yurdsuz — sif. Yurdu, evi, məskəni olmayan, evsiz eşiksiz, ev eşiyindən, yurdundan məhrum olmuş. Hələ də gəlib gedənə əl açan yetim uşaqlar və yurdsuz arvadların əlindən tərpənmək mümkün deyildi. M. İ.. // Vətənsiz. Vətən! Qoynunda bəslənmiş əməllər,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qafil — sif. <ər.> 1. Nə edəcəyini və başına nə gələcəyini irəlicədən düşünməyib, işini boş tutan; qəflətdə olan; ehtiyatsız, diqqətsiz, xəbərsiz. Qafil xortdan, bu nə xabiqəflətdir ki, uyubsan! Ə. H.. Bu qafil qıza mənim yazığım gəlirdi. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
